Breek me

Doe me pijn.
Breek me met je eigen handen.
Vermorzel me.
Zorg dat er niets meer van mij over blijft.
Vernietig mijn zenuwen.
Knijp zo stevig in mijn hart dat ik er niets meer van voel.
Vermoord me.
Vermoord de innerlijke mij.
Ga verder dan iemand ooit is gegaan.
Maak alles kapot, onherstelbaar.

Alles steekt mij. Alles doet mij pijn.
Iedereen lijkt, één voor één, een mes in mijn hart te steken.
Maar niemand steekt diep genoeg.
Het doet pijn. Het blijft pijn doen. Maar niet genoeg.

Het zijn altijd juist de oppervlakkige sneetjes die het meeste pijn doen.
De kleine wondjes die het langste blijven irriteren.
Ik besta uit duizend en één krassen.
Krassen. Pijnlijke, jeukende, stekende krassen.
Ze gaan niet weg, worden steeds weer open gehaald.
Het is onuitstaanbaar. Het doet pijn, zo ontzettend veel pijn.
Steek me dieper dan dat.
Je mag me pijn doen, ik vind het fijn.
Maar houd niet op na het kleine sneetje. Ga door, steek dieper.
Ga door totdat ik niets meer voel.
Ga door totdat ik uit niets meer besta.
Vermorzel me.
Breng een glimlach van opluchtig en verlossing op mijn gezicht.
Genees me door mij eerst kapot te maken.
Breek me, voordat ik de kans krijg om toch het genezingsproces in stand te zetten en scheef te groeien.

Help