Panic!

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARGH!

GODVERDOMME! GODVERDOMME! GODVERDOMME! GODVERDOMME!

Doe rustig! DOE RUSTIG!

IK KAN NIET RUSTIG DOEN! DAT. KAN. NIET!

Oké, oké, oké. Maar haal in ieder geval even adem. Probeer niet te schreeuwen.

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!

WAAROM? WAAROM? WAAROM?

Dit wil ik niet. Dit wil ik niet. Dit wil ik niet.

Hou op. Hou op. Hou op.

RUSTIG!

Haal adem. Haal adem. Je wilt niet flauwvallen, of wel soms?

Probeer jezelf even bij elkaar te schrapen. Kom even tot rust.

Adem in.

Adem uit.

Adem in.

Adem uit.

Zie, dat is al beter.

Verdomme, waarom moet het ook zo? Waarom reageer ik zo heftig en raak ik zo ontzettend in paniek?

Zo hoort het niet te gaan. Zo hoor ik niet te reageren. Zo hoort geen enkel mens te reageren.

Niemand hoort bijna te stikken van een simpel mailtje waarin niets staat dat je nog niet wist.

Niemand hoort zulke hevige pijn in zijn borst te voelen vanwege plost lasbarstende stress.

Niemand hoort zo ontzettend in paniek te raken. Volgensmij ben ik niet gezond meer.

Ik hoor in een inrichting thuis, ik weet het zeker. Misschien moeten ze mij nu maar meteen op komen halen. Hup, in een dwangbuis en hup de isoleercel in. Mij nooit meer aan de wereld blootstellen en mij daar voor altijd gevangen houden. Misschien is dat wel het beste.

Stel je niet zo aan. We weten allemaal al dat er een steekje bij je los zit. Daar hoef je niet meteen zo'n groot drama om te maken. Wil je dat ik je meteen naar een gelosten inrichting stuur? Ik kan het zo doen, hoor. Maar weet je wat? Je komt er toch al terecht. Probeer jezelf van kant te maken en faal. Je ziet jezelf nooit weer terug op de straat.

Sorry. Het spijt me.

Mooi. En blijf rustig, oké? Alles komt goed, dat beloof ik je.

Leugenaar.